تأثیر داستانگویی بر دانش و نگرش مراقبان آسایشگاه‌های سالمندان در باره مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان

مقدمه: مراقبان آسایشگاه‌های سالمندان بخش عمده‌ای از وظیفه پرستاری و مراقبت از سالمندان را برعهده دارند. هدف این مطالعه تعیین تأثیر داستان گویی بر دانش و نگرش مراقبان آسایشگاه‌های سالمندان در باره مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است که بر روی 47 مراقب رسمی شاغل در آسایشگاه‌های سالمندان شهر شیراز انجام گرفت. " آزمون حقایق دوران سالمندی" (Facts on Aging Quiz) و "مقیاس نگرش نسبت به سالمندان کوگان" (Cogan’s Attitudes Toward Older People Scale) توسط مشارکت کنندگان تکمیل شد. نسبت روایی محتوا، شاخص روایی محتوای و پایایی به روش آلفای کرونباخ ابزارهای فوق بررسی و تأیید شد. مراقبان در طی 5 جلسه داستان‌هایی را که از تجربه کار با سالمندان به یاد داشتند بر اساس پروتکل آموزشی از پیش تعیین شده با سایر اعضای گروه به اشتراک گذاشتند. داده با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین نمرات "آزمون حقایق دوران سالمندی" در مراحل قبل، بعد و پیگیری به ترتیب87/04، 9/9 و 10/46بود. میانگین نمرات نگرش نسبت به سالمندان در مراحل قبل، و بعد از مداخله و پیگیری به ترتیب 108/23، 111/38و 111/95بود. برگزاری جلسات داستان گویی بر دانش مراقبان و نگرش آن‌ها در زمینه مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان تأثیر مثبت معناداری (0/05> P) داشته است. نتیجه گیری: استفاده از روش داستان گویی موجب بهبود دانش و نگرش مراقبان آسایشگاه‌های شهر شیراز نسبت به مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان شد. پیشنهاد می‌شود برنامه‌هایی به منظور انتقال دانش به شیوه داستان گویی تدوین و به آسایشگاه‌ها معرفی شود.